Ministranci
Ministrant lub minister (łac. ministro, -are; -avi; -atum - służyć, posługiwać, pomagać) - w katolicyzmie: osoba posługująca przy celebracji Mszy oraz przy sprawowaniu pozostałych sakramentów i sakramentaliów (np. błogosławieństwa, pogrzeby, oraz nabożeństw). Ministranci są wiernymi świeckimi. Po okresie próbnym są uroczyście przyjmowani do grona Służby Liturgicznej poprzez błogosławieństwo do tej funkcji. Stroje ministrantów są różnorodne, lecz powinny być zatwierdzone przez biskupa. Wzorem, przewidzianym przez księgi liturgiczne jest alba, lub komża włożona na sutanelę.
Od 2010 roku naszym opiekunem jest ks. proboszcz Dariusz Niewęgłowski.
Stopnie formacji ministranckiej
Krajowe Duszpasterstwo Służby Liturgicznej dzieli formację na następujące stopnie i funkcje:
- kandydat - nie nosi jeszcze komży, ale uczy się w tym czasie posługiwania do mszy, odpowiedzi mszalnych itp., ten okres próby trwa zazwyczaj rok;
- choralista (ministrant) - daje wiernym sygnały do przyjęcia odpowiednich postaw ciała za pomocą kołatek, dzwonków i gongów;
- ministrant światła (inaczej ceroferariusz; łac. niosący świecznik) - opiekuje się świecami, posługuje do nich;
- ministrant księgi pełni funkcje:
- ministranta krzyża (inaczej krucyferariusz łac. crux: krzyż oraz ferre: nieść - niosący krzyż) - nosi krzyż podczas procesji i drogi krzyżowej:
- ministranta księgi (inaczej librysta lub manduktor; z łac. liber - księga) - dba o księgi liturgiczne, przygotowuje je przed celebracją liturgiczną; może posługiwać celebransowi przy mszale;
- ministrant ołtarza może pełnić następujące funkcje:
- ministrant wody - nosi kociołek z woda święconą: podczas aspersji (pokropienia wiernych woda święconą) oraz błogosławieństw i poświęceń.
- ministranta kadzidła - funkcje spełniają dwaj ministranci:
- turyferariusz - (od turyfera) odpowiedzialny jest za kadzielnicę (trybularz): jej przygotowanie i utrzymanie w czystości;
- nawikulariusz - (od nawikulum) służy razem z turyferariuszem - niesie kadzidła w naczyniu, zwanym "łódką" (łac. naviculum);
- ministrant ołtarza - posługuje przy naczyniach liturgicznych; podaje chleb, wino i wodę do sprawowania Eucharystii, usługuje kapłanowi, a przy udzielaniu wiernym Komunii świętej, przytrzymuje patenę pod Ciałem Pańskim, by jego partykuły nie spadły na ziemię;
- lektor - ministrant Słowa Bożego - osoba po specjalnym kursie trwającym zazwyczaj rok; proklamuje Słowo Boże (czytania z wyjątkiem Ewangelii) oraz odczytuje wezwania Modlitwy Powszechnej; może, za zgodą celebransa odczytać lub zaśpiewać psalm.
- psałterzysta - wykonuje psalmy, zazwyczaj jest ministrantem Słowa Bożego posiadającym uzdolnienia muzyczne;
- kantor - intonuje pieśni, dba o oprawę muzyczną liturgii i zaangażowanie wiernych w śpiew, ta funkcja rzadko już występuje w Polsce i jest często mylona z psałterzystą. Kantor zazwyczaj jest ministrantem Słowa Bożego posiadającym wykształcenie muzyczne;
- ceremoniarz - mistrz ceremonii - osoba po specjalnym kursie trwającym zazwyczaj rok; jego zadaniem jest koordynowanie działań pozostałych ministrantów; jest odpowiedzialny za prawidłowy przebieg liturgii, przeprowadza próby z ministrantami, musi być zaznajomiony z przepisami liturgicznymi;
- animator liturgiczny - jest starszym ministrantem (zazwyczaj powyżej 16 lat) lub osobą dorosłą, na ogół po specjalnym kursie; opiekuje się grupą ministrantów.
Oczywiście, ministrant może wykonywać zadania przewidziane dla stopni niższych, oraz, gdy nabył już stosowne umiejętności, te przewidziane dla stopni wyższych. Stopnie ministranckie (ministrant krzyża, księgi) mogą zanikać, w zależności od parafii.
Można wyróżnić także inne funkcje:
- ministrant mitry - podczas mszy sprawowanej przez infułata lub biskupa - trzyma mitrę lub infułę w momentach liturgii, gdy ten jej nie używa;
- ministrant pastorału - podczas mszy pod przewodnictwem biskupa trzyma pastorał w momentach liturgii, gdy ten go nie używa.
Ministrantki
W Polsce od 1994 funkcje ministrantów mogą pełnić również kobiety, jeśli w danej diecezji zezwolił na to ordynariusz. Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów wydała 15 marca 1994 List ogólny do przewodniczących Konferencji Biskupów na temat posługi świeckich w liturgii, zgodnie z którym poszczególni biskupi mogą w swoich diecezjach zezwolić na posługę przy ołtarzu także kobietom. Warunkiem takiego zezwolenia są "prawdziwe potrzeby parafii i dobro wiernych".
SERDECZNIE ZAPRASZAMY WSZYSTKICH CHĘTNYCH
DO WSPÓLNOTY MINISTRANTÓW I BIELANEK
Ministrant i Bielanka przy ołtarzu i w zakrystii
- Pamięta, że przy ołtarzu usługuje samemu Bogu jako wybrany przedstawiciel Wspólnoty Parafialnej.
- Aktywne i w skupieniu uczestniczy w Liturgii i głośno i wyraźnie wypowiada słowa modlitw, bierze udział w śpiewach oraz starannie wykonuje czynności powierzone mu przez Przełożonych.
- Odmawiając przed i po Mszy św. wspólną modlitwę ministrantów nie zapomina również o osobistym przygotowaniu i dziękczynieniu za posługę w czasie Liturgii.
- Stara się uczestniczyć w Eucharystii w sposób pełny, tzn. w stanie łaski uświęcającej, przyjmując Komunię św.
- Troszczy się o czystość serca i ciała. Jego zawsze czysty strój liturgiczny jest znakiem serca gotowego na przyjęcie Chrystusa.
- Bezpośrednio po przyjściu do zakrystii ubiera się w swoje szaty liturgiczne, a przed wyjściem starannie je składa lub wiesza na wieszaku
- Zawsze chętnie uczestniczy w przygotowaniu Świętej Liturgii i miejsca jej odprawiania.
- Niczego nie bierze i nie dotyka w kościele lub w zakrystii bez pozwolenia kapłana albo kościelnego.
- Przychodzi do zakrystii co najmniej 10 minut przed rozpoczęciem Świętej Liturgii. Mówi z powagą i wyraźnie: "Króluj nam Chryste" i tym samym pozdrowieniem wita też przychodzącego kapłana
- Unika niepotrzebnych rozmów w zakrystii i prezbiterium. Z z konieczności mówi krótko i rzeczowo, a przede wszystkim szeptem.
- Stara się wypełniać dokładnie i w skupieniu, sobie właściwą ministrancka postawą liturgiczną, a w razie potrzeby jest zawsze gotów podjąć funkcje ministranta stopnia niższego.
- Po skończonej Liturgii wychodzi z zakrystii w ciszy i spokoju, pamiętając, że jest ona częścią Kościoła, w którym mieszka Bóg.
Ministrant i Bielanka poza kościołem i zakrystią
- Kocha Boga i dla Jego chwały wzorowo spełnia swe obowiązki.
- Służy Chrystusowi w Ludzie Bożym.
- Rozwija w sobie życie nadprzyrodzone.
- Pracuje nad swoim charakterem i czuwa nad czystością serca i duszy.
- Poznaje liturgię i żyje nią.
- Modli się za Kościół i Ojczyznę, służy im rzetelną pracą.
- Jest dobrym synem i bratem w swej rodzinie.
- Swoją chrześcijańską postawę wnosi wszędzie prawdziwą radość.
- Przez swoją pilność i sumienność staje się przykładem dla innych.
- Na podobieństwo kapłana stara się być drugim Chrystusem w swoim środowisku.
Bielanki
Dziewczęca Służba Maryjna, popularnie, zwyczajowo nazywana Bielanki - wspólnota parafialna w Kościele katolickim, skupiająca dziewczęta od wieku przedszkolnego, choć przeznaczona głównie dla dziewcząt ze szkoły podstawowej. Bielanki spełniają w parafii różne funkcje. Uczestniczą w niedzielnych Mszach Świętych dla dzieci, czytając Pismo Święte, śpiewając psalmy i uczestnicząc w procesji z darami ołtarza. Biorą też czynny udział w różnego rodzaju procesjach, między innymi sypiąc kwiaty przed Najświętszym Sakramentem, niosąc poduszki i feretrony. Poza tym, ich rolą jest pomaganie w kościele parafialnym, np. sprzątanie grobów kapłanów, pomaganie przy przygotowywaniu dekoracji w kościele. Do ich zadań w życiu codziennym należy gorliwa modlitwa i pomaganie innym.
Żródło: Wikipedia
